Coby kan haar verlies beter dragen dankzij deze plek.
Een dierbare verliezen is een ingrijpende gebeurtenis, zo weet ook Coby van Leth (69). In 2022 stierf haar man Henk met wie ze, op twee maanden na, vijftig jaar getrouwd was. Zijn dood laat een grote leegte achter. Hoe moet ze verder zonder hem? De Waterkwartierse kan gelukkig terugvallen op Griffioen waar ze als bezoekster vaak te vinden is.
Naar omstandigheden gaat het best goed met haar, vertrouwt Coby me toe. Natuurlijk mist ze haar echtgenoot en komt het verdriet wanneer het komt, maar dankzij Griffioen kan ze haar verlies beter dragen. “Als ik Griffioen niet had gehad, had ik geen leven meer”, zegt ze stellig. Ze is ervan overtuigd dat de plek en de fijne mensen haar rouwproces ondersteunen. Iets wat ze de afgelopen tien jaar als vrijwilliger in Griffoen al wel wist, maar nu ook zelf mag ondervinden.
Sociale eenzaamheid onder alleenstaande ouderen blijft een terugkerend punt van aandacht in de Nederlandse maatschappij. Tegelijkertijd willen we ook dat zij zo lang mogelijk zelfstandig thuis kunnen blijven wonen. Een mooi streven, maar is dat haalbaar zonder dat die eenzaamheid blijft toenemen? Bij Griffioen laten ze zien dat dit kan. Dankzij een nieuw concept, waarbij verschillende organisaties samenwerken onder één paraplu, blijkt menig wijkbewoner van Oud-West zich gesteund te voelen door het sociale vangnet dat de Griffioen hen biedt.
Vandaag is daar een goed voorbeeld van: Aan het einde van de ochtend moet ze even naar de huisarts. Meteen daarna gaat ze door naar BUUR om daar te mee te lunchen. Aansluitend op de lunch neemt ze deel aan het muzikale middagprogramma dat wordt verzorgd door een koor. Daarna mag ze aanschuiven bij het diner.
Dit allemaal onder het dak van Griffioen en eetcafé BUUR. “De mensen die er komen en werken, kennen me, begroeten me hartelijk en zijn begaan met me. Dat is heel erg fijn en gezellig. Het voelt als een warm bad.”
Door Minke Koks